Podajemy ostateczny skład jury tegorocznego Festiwalu. Zaproszenie zechcieli przyjąć:

Vita Drygas, Monika Pawluczuk, Marek Piwowski, Andrzej Sapija i Tadeusz Szczepański.

Vita Drygas

Autorka zdjęć filmowych, reżyserka, scenarzystka. W 2015 roku poszła w ślady rodziców – Vity Żelakeviciute i Macieja Drygasa – zwycięzców wcześniejszych edycji, zdobywając Grand Prix Festiwalu „Człowiek w Zagrożeniu” filmem Piano. To historia Ukraińskiej rewolucji opowiedziana poprzez losy czworga bohaterów – studentki kijowskiego Konserwatorium Muzycznego, kompozytorki, żołnierza i zamaskowanego mężczyzny oraz tytułowego instrumentu.

Vita Drygas aktualnie pracuje nad nowym projektem zatytułowanym War Watchers.

Monika Pawluczuk

Twórczyni wielokrotnie nagradzanych na świecie filmów „Koniec świata” i „Kiedy będę ptakiem”. Współautorka (z Katarzyną Miller) przetłumaczonej na kilka języków opowieści paradokumentalnej „Być kobietą i nie zwariować”. Autorka wielu cykli radiowych i telewizyjnych (1993-2007), absolwentka kulturoznawstwa, dziennikarstwa i kursu dokumentalnego DOC PRO w Szkole Andrzeja Wajdy.

Marek Piwowski

Reżyser, dziennikarz, scenarzysta, aktor, górnik, marynarz – pisze o sobie na stronie internetowej www.marekpiwowski.pl.

W zbiorowej świadomości funkcjonuje jako twórca prekursorskiego w polskich warunkach „Rejsu” – najciekawszego polskiego filmu XX wieku w plebiscycie „Polityki”. – W sprawie formy i dramaturgii chciałbym wyraźnie powiedzieć: zastąpiłem rozwijanie fabuły rozwijaniem tematu – mówił po debiucie miesięcznikowi „Kino”.

Metody pracy właściwe dokumentowi można odnaleźć także w innych fabułach reżysera – Przepraszam czy tu biją, Uprowadzeniu Agaty oraz telewizyjnych Kroku i Oskarze. Piwowski jest także autorem kilkunastu „czystych” filmów dokumentalnych, wśród których znajdują się nagradzane: Pożar, pożar. Coś nareszcie dzieje się, Hair, Korkociąg czy Psychodrama.

– Dokument jest mi potrzebny po to, by przyjrzeć się ludziom.(…) Najbardziej frapują mnie w filmie dokumentalnym portrety ludzi, to co dzieje się w ich twarzach – mówi Piwowski.

Andrzej Sapija

Autor kilkudziesięciu filmów dokumentalnych oraz spektakli teatralnych. Zadebiutował w 1984 roku reportażem „Wielopole – Wielopole”. Za najważniejsze w jego twórczości uznawane są filmy biograficzne, m.in. o Tadeuszu Kantorze („Kantor” 1985; „Powrót Odysa. Tadeusza Kantora notatki z prób” 1989), Tadeuszu Różewiczu („Tadeusz Różewicz” 2000; „Poeta emeritus” 2010), czy o Romanie Opałce („Opałka. Jedno życie, jedno dzieło.” 2011).

W swoich dokumentach zajmuje się głównie sztuką i literaturą współczesną, porusza także ważne problemy z historii najnowszej i otaczającej nas rzeczywistości, a wszystkie filmy kręci na kanwie własnych scenariuszy nierzadko zajmując się również zdjęciami, scenografią oraz produkcją. Jest wykładowcą na PWSFTViT w Łodzi i w Laboratorium Reportażu Instytutu Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego.

Na Festiwalu pokażemy najnowszy film Andrzeja Sapiji „Intensywność patrzenia” noszący podtytuł: „Dokumentalny portret pojedynczego bohatera według Kazimierza Karabasza”.

Tadeusz Szczepański

Historyk filmu, krytyk, tłumacz, kulturoznawca, profesor Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu i Uniwersytetu Wrocławskiego, wykładowca Szkoły Filmowej w Łodzi. Był także m.in. redaktorem naczelnym Wytwórni Filmów Oświatowych w Łodzi oraz redaktorem naczelnym dwumiesięcznika „Film na świecie”.

Jest wybitnym znawcą kina skandynawskiego. „Zwierciadło Bergmana”, która przyniosła Szczepańskiemu Nagrodę im. Bolesława Michałka za najlepszą książkę filmową 1999 roku, jest uznawana za najlepszą polską pracę poświęconą twórczości szwedzkiego mistrza.

Zainteresowania badawcze prof. Szczepańskiego są związane również z historią filmowej awangardy, twórczością Siergieja Eisensteina, związkami teatru i filmu, filmem europejskim, kinematografią rosyjską oraz kinem autorskim.

Najnowszą książką, która powstała pod redakcją Tadeusza Szczepańskiego jest wydany w tym roku „Sejsmograf duszy. Kino  Marii Kornatowskiej”.

.